Kiedy morze spotyka góry… może powstać mieszanka wybuchowa. I właśnie tak było w tym wypadku. Monika – z Mamą znad morza i Tatą z gór. Wojtek – oaza spokoju, z korzeniami sięgającymi Tarnowa i Wierzchosławic – po stronie Taty oraz podkrakowskiego Tenczynka po stronie Mamy. Dwie różne historie, które spotkały się na wspólnej drodze.

 Poznali się w 2005 roku w Krościenku nad Dunajcem, podczas rekolekcji. Oboje, od najmłodszych lat, byli zaangażowani w Ruch Światło-Życie: Monika w Bielsku-Białej, Wojtek w Zakopanem. Choć dzieliły ich kilometry i temperamenty, od początku łączyły Ich wspólne wartości, duchowość i uważność na drugiego człowieka.

W 2008 roku wzięli ślub w Zakopanem, a wspólne życie rozpoczęli w Krakowie. To właśnie tam pojawiło się pytanie: gdzie stanie Ich dom? Po wielu rozmowach, długich spacerach i burzliwych dyskusjach, zdecydowali się na Wierzchosławice — spełniając tym samym wielkie marzenie Babci Joasi, wnuczki Wincentego Witosa. Dziś, z perspektywy lat, już wiedzą, że była to najlepsza decyzja.

Od 15 lat są mieszkańcami Wierzchosławic. Choć nie wychowali się w strojach ludowych i nie potrafią jeszcze zapleść idealnego wieńca dożynkowego — właśnie tutaj czują się jak u siebie. Tutaj wychowują czwórkę dzieci, tutaj toczy się ich codzienne życie, przeplatane pracą, rodziną i zaangażowaniem w lokalną społeczność.

Monika – pedagog, neurologopeda, a przede wszystkim Mama. Łączy życie zawodowe z macierzyństwem, pokazując jak wygląda to z perspektywy mamy rodziny wielodzietnej. Wojtek – konstruktor – projektuje i buduje maszyny, z inżynierską precyzją rozwiązując problemy, które mogą pojawić się w przyszłości.

Choć nie prowadzą gospodarstwa, mają ogromny szacunek dla pracy na roli i trudu życia wiejskiego. Z sercem podchodzą do dziedzictwa kultury ludowej, którą Ich córki z dumą kontynuują, śpiewając i tańcząc w Zespole Pieśni i Tańca Swojacy oraz Mali Swojacy. 

Nie mają strojów regionalnych z dzieciństwa, bo nie dane im było w nich dorastać, ale dzisiaj są dumni, że jako mieszkańcy Wierzchosławic mogą być częścią tej tradycji i przekazywać ją swoim dzieciom. Z każdym rokiem coraz bardziej czują, że w Wierzchosławicach jest Ich miejsce na ziemi.

– W roku, w którym przypada setna rocznica wizyty Władysława Reymonta w Wierzchosławicach, przyjęcie przez nas roli Starostów Dożynek to nie tylko zaszczyt, ale i głęboko symboliczny moment. Oboje traktujemy to wyróżnienie jako wyraz zaufania i piękne potwierdzenie tego, że historia nie musi być tylko w książkach – może żyć tu i teraz, w codziennych wyborach, pracy i obecności wśród ludzi – podkreśla Monika Steindel. – Wierzchosławice to nie tylko punkt na mapie. To nasze miejsce na ziemi, nasz dom, nasza codzienność i nasze wspólne „tak” — powiedziane już nie tylko sobie nawzajem, ale i tej ziemi, tym ludziom, tej tradycji.

Na zdjęciu: Monika i Wojciech Staindel wraz z dziećmi: Julką, Piotrkiem, Martyną i Emilką