Celem konkursu jest wsparcie rozwoju osobistego bibliotekarek z małych miejscowości oraz zebranie i docenienie historii kobiet, które – podobnie jak kiedyś Olga Rok – potrafią mobilizować siebie i innych do poszukiwania nowych rozwiązań, do przełamywania stereotypów i które wspierają rozwój swoich społeczności.

Konkurs organizuje Fundacja FRSI. I nagrodę w tegorocznej edycji zdobyła Joanna Przybyło, dyrektor Gminnej Biblioteki Publicznej w Wierzchosławicach. 

Serdecznie gratulujemy Joannie Przybyło tej nagrody i życzymy kolejnych sukcesów!

———————–

Kim była Olga Rok?

Olga Rok (ur. 1923) była Rosjanką, od dzieciństwa mieszkającą w Uzbekistanie. Tam skończyła szkołę bibliotekarską i poznała swojego przyszłego męża Stanisława – polskiego Żyda z Zamościa, z którym w 1946 roku przeprowadziła się do Polski. Przez wiele lat zajmowała się rodziną, wychowując dzieci i prowadząc dom. W tym czasie sama nauczyła się mówić po polsku. Kiedy dzieci podrosły, zgłosiła się do urzędu pracy, a ten skierował ją do pracy w jednej z warszawskich bibliotek dla dzieci i młodzieży. Choć miała czterdzieści lat była to dla niej pierwsza praca zawodowa w nowym kraju. W 1967 r. została kierowniczką biblioteki dla dzieci i młodzieży na Służewcu Przemysłowym i przepracowała tam kolejnych 20 lat.

Jej praca i oddanie bibliotece zostały wyróżnione wieloma nagrodami i medalami – organizowała z dziećmi wspólne odrabianie lekcji, teatr marionetkowy, wycieczki, spotkania z pisarzami. Jak pisała prasa: „dawała dzieciom to, co dla nich najważniejsze: serdeczność i poważne traktowanie dziecięcych problemów”. Bardzo wcześnie zrozumiała, że biblioteki to znacznie więcej niż książki – to miejsca rozwoju osobistego i lokalnego, współtworzące kulturę danej społeczności.

Losy Olgi to historia ogromnej odwagi osoby budującej swoje życie na nowo, nie tylko w nowym kraju i w nowym języku, ale także w chwili, kiedy dzieci dorastając opuszczają dom. Historia niezwykła, ale jednocześnie opowiadająca o doświadczeniach wspólnych wielu kobietom, wtedy i dziś, i wciąż inspirująca.

Przez niemal całe swoje życie Olga pisała dziennik, który po latach zainspirował jej wnuczkę Anię do ustanowienia funduszu wspierającego inne kobiety w realizacji ich aspiracji. Z okazji swoich trzydziestych urodzin Ania zaprosiła rodzinę i przyjaciół do wsparcia tej inicjatywy, znanej początkowo jako „Projekt Babcia” i w ciągu kilku miesięcy Fundusz im. Olgi Rok stał się rzeczywistością.